master_admin

Μέχρι τώρα η Homo Digitalis σου περιέγραψε πώς να βελτιώσεις την προστασία σου αλλάζοντας τις ρυθμίσεις των συσκευών σου. Ωστόσο αυτό είναι μόνο η αρχή. Κάθε φορά που συνδέεσαι στο διαδίκτυο με τις συσκευές σου υπάρχουν βασικοί κανόνες συμπεριφοράς καθώς και εργαλεία που συμβάλουν σε  μια ασφαλή και ιδιωτική πλοήγηση.

1. Πάντα να χρησιμοποιείς ανώνυμη περιήγηση όταν μοιράζεσαι μια συσκεύη (Ctrl + Shift + N):

Όταν χρησιμοποιείς το διαδίκτυο από μία συσκευή που μοιράζεσαι με άλλους, είναι καλό να χρησιμοποιείς ανώνυμη περιήγηση. Κατά αυτό τον τρόπο, η δραστηριότητά σου δεν θα είναι ορατή στα άλλα άτομα που χρησιμοποιούν τη ίδια συσκευή. Ωστόσο, οι λήψεις και οι σελιδοδείκτες σου αποθηκεύονται, ενώ η δραστηριότητά σου εξακολουθεί να είναι ορατή στον πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου σου, στις ιστοσελίδες που επισκέπτεσαι, και στους άλλους χρήστες του δικτύου που χρησιμοποιείς εξαιτίας της IP address σου.

2. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείς εικονικό ιδιωτικό δίκτυο – VPN (Virtual Private Network):

Κάθε φορά που συνδέεσαι στο διαδίκτυο ο πάροχος υπηρεσιών διαδικτύου, οι ιστοσελίδες που επισκέπτεσαι, αλλά ακόμα και άλλοι χρήστες του δικτύου που χρησιμοποιείς, μπορούν να παρακολουθούν τη διαδικτυακή συμπεριφορά σου μέσω της IP address σου. Για να είσαι περισσότερο ασφαλής μπορείς να ξεκινήσεις να χρησιμοποιείς VPN. Φαντάσου το VPN σαν ένα τούνελ. Η σύνδεσή σου στο διαδίκτυο περνάει μέσα από αυτό το τούνελ, το οποίο  αποκρύπτει την IP address σου πριν αυτή ακόμα γίνει ορατή στους προαναφερθέντες.  Αυτοί βλέπουν μόνο τον πάροχο του VPN και όχι εσένα. Ωστόσο πρέπει να θυμάσαι πάντα ότι η IP address σου, και επομένως η συμπεριφορά σου και όλες οι κινήσεις σου στο διαδίκτυο, είναι ορατή στον πάροχο VPN που εσύ έχεις διαλέξει για να χρησιμοποιείς. Οπότε πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός με την επιλογή σου. Όταν διαλέγεις πάροχο VPN πρέπει πάντα να προσέχεις ποια προσωπικά σου δεδομένα συλλέγονται, και να θυμάσαι πως εάν κάτι παρέχεται χωρίς χρηματικό αντίτιμο, ίσως πληρώνεις με τα προσωπικά σου δεδομένα. Σκοπός της  Homo Digitalis δε είναι να σου προτείνει κάποια συγκεκριμένη VPN. Ως υπεύθυνος καταναλωτής πρέπει να κάνεις την έρευνά σου και να καταλήξεις στον πάροχο VPN που σου ταιριάζει. Σε κάθε περίπτωση, μία καλή αρχή για να ενημερωθείς για το τι υπάρχει στην αγορά είναι η ακόλουθη  λίστα (αγγλικά).

3. Ενημερώσου για τις εναλλακτικές που υπάρχουν σε προϊόντα και υπηρεσίες:

Από τη πρώτη σου γνωριμία με το διαδίκτυο, ίσως ακόμα να χρησιμοποιείς τους ίδιους browsers, τις ίδιες μηχανές αναζήτησης, το ίδιο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κ.ο.κ. Δεν υπάρχει τίποτα το αρνητικό σε αυτό, αρκεί να είσαι πλήρως ενημερωμένος για τα προσωπικά δεδομένα που μοιράζεσαι με τους προαναφερθέντες καθώς και για τις εναλλακτικές επιλογές που έχεις. Η Homo Digitalis σε καμία περίπτωση δε σου υποδεικνύει ποια υπηρεσία ή ποιο προϊόν θα χρησιμοποιείς, ούτε έχει κάποιο όφελος από τις προτάσεις που ακολουθούν. Απλά σε ενημερώνει για τις εναλλακτικές που υπάρχουν και η επιλογή είναι πάντοτε δική σου.

Ξεκινώντας με τους browsers, στην εποχή μας είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος ο Chrome. Άλλοι browsers που μπορείς να χρησιμοποιείς είναι ο Firefox, ο οποίος κατά την ανώνυμη περιήγηση μπλοκάρει όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν τη δραστηριότητα σου (tracking blocker), ή ο Brave ο οποίος κάνει ακριβώς το ίδιο εξαρχής για κάθε σου περιήγηση. Βέβαια εάν επιθυμείς να χρησιμοποιείς τον Chrome, υπάρχουν πρόσθετες εφαρμογές που μπλοκάρουν όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν τη δραστηριότητά σου κατά την περιήγησή σου (tracking blockers), τις οποίες μπορείς να κατεβάσεις και να χρησιμοποιήσεις, όπως το Disconnect που χρησιμοποιήσαμε ως παράδειγμα στην εισαγωγή του Οδηγού μας, ή το Privacy Badger το οποίο έχει δημιουργηθεί από την διεθνώς αναγνωρισμένη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Electronic Frontier Foundation. Άλλα αντίστοιχα πρόσθετα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τον Firefox είναι το uBlock και το NoScript.

Στις μηχανές αναζήτησης πρώτη στο μυαλό όλων έρχεται η Google. Εναλλακτικές επιλογές είναι η Qwant και η Duckduckgo, δύο μηχανές αναζήτησης, οι οποίες είναι πλέον φιλικές προς την ιδιωτικότητά σου και δεν καταγράφουν τις αναζητήσεις σου ώστε να σου προσφέρουν στοχευμένα αποτελέσματα και διαφημίσεις.

Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είναι κάτι που σίγουρα χρησιμοποιείς σε τακτική βάση. Και εδώ υπάρχουν πολλές επιλογές που σου προσφέρουν προστασία όπως το Hushmail, το Protonmail και το Tutanota τα οποία προσφέρουν διατερματική κρυπτογράφηση (end – to end – encryption).  Όταν οι συνομιλίες σου είναι κρυπτογραφημένες, τότε γνωρίζεις ότι ούτε ο πάροχος της υπηρεσίας αλλά ούτε και τρίτοι, όπως μυστικές υπηρεσίες ή εγκληματίες, είναι σε θέση να διαβάσουν το περιεχόμενό τους. Αντιθέτως όταν οι συνομιλίες σου δεν είναι κρυπτογραφημένες, π.χ. όταν χρησιμοποιείς την υπηρεσία της απλής ανταλλαγής αλληλογραφίας μέσω gmail/yahoo κλπ,  ο πάροχος της υπηρεσίας αλλά ενδεχομένως και τρίτοι, μπορούν να δουν το περιεχόμενο της επικοινωνίας σου.

Τέλος, σχετικά με τις τηλεφωνικές σου επικοινωνίες, οι πλέον αναγνωρισμένες εφαρμογές που χρησιμοποιούν διατερματική κρυπτογράφηση (end-to-end-encryption)  και εγγυώνται το απόρρητο της επικοινωνίας σου είναι το Signal, το Viber, και το WhatsApp.

Ελπίζουμε όλες οι ανωτέρω συμβουλές να σου φάνηκαν χρήσιμες! Εαν θέλεις να ελέγξεις εάν ο browser που χρησιμοποιείς μπλοκάρει ή όχι όσους προσπαθούν να παρακολουθήσουν τη  διαδικτυακή δραστηριότητά σου, μπορείς να κάνεις το Panopticlick test που έχει αναπτύξει η Electronic Frontier Foundation.

Φτάσαμε τώρα στο τέλος αυτού του Οδηγού. Ωστόσο η Homo Digitalis θα είναι εδώ για να συνεχίσει να σε ενημερώνει για ό,τι πρέπει να γνωρίζεις για μία ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο.

Για εύκολη πρόσβαση στα άλλα μέρη του Οδηγού ακολούθησε τους ακόλουθους υπερσυνδέσμους:

• • Εισαγωγή
  • Windows 10
  • Mac
  • Android
  • iOS

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κακαβούλης

Στο σύγχρονο κόσμο οι εταιρείες διαδραματίζουν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο. Ασφαλώς, δε δρουν ελεύθερες, αλλά υπέχουν υποχρεώσεις σύμφωνα με τις νομοθετικές ρυθμίσεις των εννόμων τάξεων στις οποίες δραστηριοποιούνται.

Στο παρελθόν οι εταιρείες θεωρούνταν και θεωρούσαν εαυτούς κλειστά συστήματα, τα οποία δεν είχαν καμία σύνδεση με τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την κοινωνία. Υπήρχαν και λειτουργούσαν με αποκλειστικό σκοπό την παραγωγή κέρδους.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες  -τουλάχιστον στη μεγάλη πλειοψηφία τους- έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο ρόλος που έχουν σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, συνεπάγεται και εταιρική κοινωνική ευθύνη, η οποία είναι πολύ ευρύτερη των υποχρεώσεων, στις οποίες υπόκεινται από το Νόμο.

Δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός ορισμός για την εταιρική κοινωνική ευθύνη. Σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι «η ευθύνη των επιχειρήσεων για τον αντίκτυπό τους στην κοινωνία».

Ασφαλώς, οι εταιρείες δε συνειδητοποίησαν μόνες τους την ευθύνη την οποία υπέχουν. Μία σειρά σκανδάλων με εταιρείες να είναι υπεύθυνες για μαζικές απώλειες ανθρώπινων ζωών, για κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για περιβαλλοντικές καταστροφές, αύξησαν την κοινωνική ευαισθητοποίηση γύρω από αυτά τα θέματα και άσκησαν έντονη πίεση στις εταιρείες, σε τοπικό,  εθνικό ή διεθνές επίπεδο –ανάλογα με το μέγεθος του σκανδάλου και τις εταιρικές δραστηριότητες.

Η φήμη τους υπέστη σημαντικό πλήγμα και τα κέρδη σημείωσαν κατακόρυφη πτώση σε πολλές περιπτώσεις. Τα ΜΜΕ άρχισαν να ασκούν συστηματικό έλεγχο στον τρόπο λειτουργίας εταιρειών, οι οποίες αναγκάστηκαν να προβάλλουν ένα κοινωνικά ευαίσθητο πρόσωπο, ώστε να διασώσουν τη φήμη τους και τελικά την ίδια τους την ύπαρξη.

Η εταιρική κοινωνική ευθύνη κοστίζει ιδιαίτερα στις εταιρείες. Πρέπει να προβούν σε έξοδα άλλα και σε δεσμεύσεις απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Γνωρίζουν όμως ότι ο έντονος ανταγωνισμός από άλλες εταιρείες με κοινωνικά ευαίσθητο προφίλ, καθιστά απαραίτητο να προωθήσουν και αυτές ένα αντίστοιχο, αν όχι πιο ευαίσθητο πρόσωπο.

Η Nike αποτελεί ένα σημαίνον παράδειγμα μίας εταιρείας, της οποίας η φήμη κατέρρευσε εν μία νυκτί στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ήρθαν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία για κατάφωρες παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων και χρησιμοποίηση παιδικής εργασίας από την εταιρεία σε χώρες της Ασίας (Ινδονησία, Κίνα, Βιετνάμ). Οι διαμαρτυρίες δε μειώθηκαν στο ελάχιστο ούτε όταν αστέρια του παγκόσμιου αθλητισμού, όπως ο Michael Jordan, τοποθετήθηκαν υπέρ της εταιρείας.

Η ζημιά στη φήμη, στις πωλήσεις και συνεπώς στα κέρδη της εταιρείας υπήρξε τεράστια και διήρκεσε τουλάχιστον για όλη τη δεκαετία. Το 1999 οι ιθύνοντες της Nike κατάλαβαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από την υιοθέτηση ενός ευαίσθητου προσώπου σχετικά με τα εργασιακά δικαιώματα. Δημιούργησαν την Ένωση Δίκαιης Εργασίας, με σκοπό τη διεξαγωγή ελέγχων σχετικά με την τήρηση συγκεκριμένων εργασιακών προδιαγραφών από μία ανεξάρτητη αρχή. Στη συνέχεια, στην Ένωση προσχώρησαν πολλές εταιρείες και οργανισμοί προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τα πρώτα εργοστάσια που ελέγχθηκαν ήταν της ίδιας της Nike. Ακόμα και σήμερα η Nike συνεχίζει να κατηγορείται για παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων. Η διαφορά είναι ότι πλέον και η ίδια η εταιρεία δημοσιεύει αναφορές σχετικά με παραβιάσεις δικαιωμάτων στις εγκαταστάσεις της, καταδικάζοντας τις και εξαγγέλλοντας τρόπους με τους οποίους θα τις αντιμετωπίσει.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο κόσμος να εμπιστεύεται ξανά την εταιρεία, η οποία γνωρίζει μία κερδοφορία άνευ προηγουμένου, αλλά και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στις εγκαταστάσεις της. Σε αυτή την περίπτωση η εταιρική κοινωνική ευθύνη λειτούργησε προς όφελος όλων: της εταιρείας, των καταναλωτών, των εργαζομένων.

Την εταιρική ευθύνη σχετικά με τα εργασιακά δικαιώματα, η οποία ήταν η κυρίαρχη μορφή εταιρικής ευθύνης στη δεκαετία του 1990, διαδέχθηκε η περιβαλλοντική κοινωνική ευθύνη. Από τις αρχές του 21ου αιώνα έως σήμερα παρατηρούμε ότι οι καταναλωτές στρέφονται προς πιο «οικολογικά», «οργανικά», «βιοδιασπώμενα», «ανακυκλώσιμα», «ανανεώσιμα» προϊόντα. Αντίστοιχα οι εταιρείες ανταγωνίζονται ποια θα πρωτοστατήσει στην «πράσινη ανάπτυξη». Όλες αυτές οι έννοιες ήταν άγνωστες πριν το 2000. Πλέον όλοι τις γνωρίζουν και οι όροι της αγοράς περιστρέφονται γύρω από αυτές.

Σήμερα οι όροι φαίνονται να αλλάζουν για ακόμη μία φορά. Ο νέος Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) σηματοδοτεί μία εποχή στην οποία οι πολίτες παρουσιάζονται να ενδιαφέρονται περισσότερο από ποτέ για τα προσωπικά τους δεδομένα.

Αντίστοιχα, οι εταιρείες έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωπες με μία νέα μορφή εταιρικής ευθύνης, την εταιρική ευθύνη για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Όμως, ο Κανονισμός και το νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα δημιουργηθεί στην ελληνική έννομη τάξη δεν αρκεί.

Το μόνο μη νομικό μέσο το οποίο είναι παγκόσμιο και αρκετά ισχυρό, ώστε να προκαλέσει σημαντική μεταστροφή στον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών είναι η ανθρώπινη συνείδηση. Οι εξελίξεις στη νομοθεσία δείχνουν να έχουν ευαισθητοποιήσει τις πολυεθνικές και τις μεγάλες ελληνικές εταιρείες, οι οποίες έχουν ήδη τροποποιήσει τις δομές τους και θα συνεχίσουν να προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στις απαιτήσεις του νέου νομοθετικού πλαισίου.

Στα πλαίσια του νέου Κανονισμού οι εταιρίες μπορούν εθελοντικά να λαμβάνουν πιστοποιήσεις που θα “αποδεικνύουν” τη συμμόρφωση τους προς τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από το νόμο. Τέτοιου είδους πιστοποιήσεις έχουν ακριβώς ως στόχο τους τη προώθηση ενός εταιρικού προφίλ που θα επιδεικνύει συμμόρφωση με τις αρχές του δικαίου προσωπικών δεδομένων και θα δίνει το πράσινο φως στους πολίτες ώστε να εμπιστευτούν και να μοιραστούν τα δεδομένα τους με την πιστοποιημένη εταιρία.

Μένει να δούμε το αν οι εν λόγω πιστοποιήσεις θα αποτελέσουν πράγματι έναν σύμμαχο προς τον πολίτη ή απλά μία σφραγίδα χωρίς ουσία και αντίκρισμα η οποία θα αποκτάται μέσω μιας τυπικής διαδικασίας και θα ανανεώνεται σχεδόν αυτόματα και χωρίς ενδελεχή έλεγχο.

Αν οι πολίτες δε δείξουν ενδιαφέρον, αν ο καθένας δε συνειδητοποιήσει την αξία των προσωπικών του δεδομένων, η νέα νομοθεσία θα περιπέσει σε αχρησία και οι εταιρείες θα κάνουν απλώς τα απολύτως απαραίτητα ώστε να είναι σύννομες με τις ελάχιστες απαιτήσεις που θα τίθενται από το κράτος.

Συν τοις άλλοις, οι μεσαίου μεγέθους και μικρότερες εταιρείες προς το παρόν δεν έχουν δείξει την ίδια ευαισθητοποίηση σχετικά με το νέο νομοθετικό πλαίσιο, παρότι οι παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων από αυτές τις εταιρείες μπορούν να είναι εξίσου σοβαρές. Αν οι συγκεκριμένες εταιρείες αντιληφθούν ότι πέρα από το νέο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται πλέον για τα προσωπικά τους δεδομένα, είναι πολύ πιθανό να προβούν και αυτές σε ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους.

Οι εταιρείες δείχνουν να συνειδητοποιούν πλέον ότι έχουν βαρύνουσα ευθύνη για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Όμως, πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι τα προσωπικά δεδομένα είναι πάνω από όλα προσωπικά. Αυτό σημαίνει ότι είναι και προσωπική υπόθεση του καθενός να ενδιαφερθεί για αυτά. Οι εταιρείες δείχνουν έτοιμες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, εμείς είμαστε έτοιμοι να τους το ζητήσουμε;

1. Η Homo Digitalis θα ήθελε να ευχαριστήσει το Γρaφείο του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για τη δυνατότητα να συνεισφέρει στο έργο του σχετικά με το δικαίωμα στην προσωπική ζωή στην ψηφιακή εποχή. Η Homo Digitalis είναι μία Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση, με έδρα την Αθήνα, με σκοπό την προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών στο ψηφιακό περιβάλλον.
2. Στο Κεφάλαιο Ένα της παρούσας έκθεσης, η Homo Digitalis επικεντρώνεται στην κρυπτογράφηση και την ανωνυμία ως στοιχεία που ενισχύουν τo σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας της έκφρασης και της γνώμης. Στο Κεφάλαιο Δύο, η Homo Digitalis εξετάζει το κανονιστικό πλαίσιο στην Ελλάδα, το οποίο ρυθμίζει την αποθήκευση των μεταδεδομένων (metadata) των ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Τέλος, στο τελευταίο κεφάλαιο της έκθεσης, η Homo Digitalis διατυπώνει τις προτάσεις της σχετικά με την προώθηση και την προστασία των δικαιωμάτων που αναλύονται στα δύο κύρια κεφάλαια.