Επιμέλεια: Αντιγόνη Λογοθέτη, Κωνσταντίνος Κακαβούλης

Το ΔΕΕ ακύρωσε σήμερα την απόφαση “Privacy Shield” στην υπόθεση της Επιτήρησης από τις ΗΠΑ. Οι τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες (“SCCs”) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το Facebook και παρόμοιες εταιρείες.

Το Facebook και παρόμοιες εταιρείες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες για τη μεταφορά δεδομένων εφόσον η Αρχή Προστασίας Δεδομένων πρέπει να σταματήσει τις μεταφορές δεδομένων που εκτελούνται με αυτό το εργαλείο. Ο Maximilian Schrems (πρόεδρος της noyb.eu και διάδικος στην υπόθεση) δήλωσε:

«Χρειαζόμαστε μεταρρύθμιση της επιτήρησης που γίνεται από τις ΗΠΑ. Το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καμία μεταφορά δεδομένων κατά παράβαση του δικαίου της ΕΕ.»

Η πρώτη αντίδραση του Max Schrems στην απόφαση:

«Είμαι πολύ χαρούμενος για την απόφαση. Φαίνεται ότι το Δικαστήριο μας ακολούθησε σε όλες τις πτυχές. Αυτό αποτελεί σοβαρό πλήγμα για τον Ιρλανδό Επίτροπο Προστασίας Δεδομένων και το Facebook. Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προβούν σε ουσιώδεις αλλαγές της νομοθεσίας τους σχετικά με την επιτήρηση, εάν οι αμερικανικές εταιρείες θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αγορά της ΕΕ.“

Η μεταρρύθμιση της επιτήρησης από τις ΗΠΑ είναι αναπόφευκτη – το ΔΕΕ το εκφράζει φωναχτά

Το Δικαστήριο ήταν σαφές ότι οι εκτεταμένοι νόμοι των ΗΠΑ περί επιτήρησης έρχονται σε σύγκρουση με τα θεμελιώδη δικαιώματα της ΕΕ. Το νομικό πλαίσιο των ΗΠΑ παρέχει προστασία σε «άτομα των ΗΠΑ», αλλά δεν προστατεύει δεδομένα ξένων πελατών εταιρειών των ΗΠΑ από την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει τρόπος να ανακαλύψεις ότι εσύ ή η επιχείρησή σου είναι υπό επιτήρηση, δεν έχεις επίσης την επιλογή να καταφύγεις στα δικαστήρια. Το ΔΕΕ διαπίστωσε παραβίαση της «ουσίας» συγκεκριμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ.

Σύμφωνα με τον Schrems: «Το Δικαστήριο διευκρίνισε για δεύτερη φορά τώρα ότι υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του Ευρωπαϊκού δικαίου περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής και του Αμερικανικού νόμου περί επιτήρησης. Δεδομένου ότι η ΕΕ δεν θα αλλάξει τα θεμελιώδη δικαιώματά της για να ικανοποιήσει την NSA, ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί αυτή η σύγκρουση είναι οι ΗΠΑ να εισάγουν ισχυρά δικαιώματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής για όλους τους ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένων των αλλοδαπών. Έτσι, η μεταρρύθμιση της εποπτείας καθίσταται κρίσιμη για τα επιχειρηματικά συμφέροντα της Silicon Valley.

Αυτή η απόφαση δεν αποτελεί την αιτία του περιορισμού στις μεταφορές δεδομένων, αλλά τη συνέπεια των νόμων των ΗΠΑ περί επιτήρησης.»

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέδωσε στις πιέσεις των ΗΠΑ

Η απόφαση καθιστά επίσης σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προέβη σε ενδελεχή και ακριβή αξιολόγηση των νόμων των ΗΠΑ περί επιτήρησης υπό την Privacy Shield. Αντ’ αυτού, ενέδωσε στην πίεση των ΗΠΑ εγκρίνοντας την Privacy Shield.

Ο Herwig Hofmann, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου και ένας από τους δικηγόρους υπεράσπισης των υποθέσεων του Schrems ενώπιον του ΔΕΕ: «Το ΔΕΕ ακύρωσε τη δεύτερη απόφαση της Επιτροπής που παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα προστασίας δεδομένων της ΕΕ. Δεν μπορεί να υπάρξει μεταφορά δεδομένων σε μια χώρα που παρουσιάζει μορφές μαζικής επιτήρησης. Εφόσον ο νόμος των ΗΠΑ δίνει στην κυβέρνησή του τις εξουσίες να συλλέξει δεδομένα της ΕΕ που διαβιβάζονται στις ΗΠΑ, τέτοια εργαλεία θα ακυρώνονται ξανά και ξανά. Η αποδοχή από την Επιτροπή των αμερικανικών νόμων περί επιτήρησης στην απόφαση για την Privacy Shield τους άφησε χωρίς υπεράσπιση.»

Οι Αρχές Προστασίας Δεδομένων έχουν «καθήκον να ενεργούν» – Σημαντική ενίσχυση για τον ΓΚΠΔ (GDPR)

Το Δικαστήριο επίσης διευκρίνισε ότι οι Αρχές Προστασίας Δεδομένων της ΕΕ έχουν καθήκον να ενεργούν. Το Δικαστήριο τόνισε ότι οι Αρχές «υποχρεούνται να δρουν για τη διασφάλιση της πλήρους επιβολής του ΓΚΠΔ με κάθε δέουσα επιμέλεια». Μέχρι στιγμής, πολλές Αρχές θεωρούν ότι έχουν απεριόριστη διακριτική ευχέρεια να «κάνουν τα στραβά μάτια». Το Δικαστήριο βάζει τέλος πλέον σε αυτήν την πρακτική.

Schrems: «Το Δικαστήριο δεν λέει μόνο στον Ιρλανδό Επίτροπο να κάνει τη δουλειά του μετά από επτά χρόνια αδράνειας, αλλά λέει επίσης σε όλες τις Ευρωπαϊκές Αρχές Προστασίας Δεδομένων ότι έχουν καθήκον να αναλαμβάνουν δράση και δεν μπορούν απλώς να «κάνουν τα στραβά μάτια». Πρόκειται για μια θεμελιώδη αλλαγή που υπερβαίνει τις μεταφορές δεδομένων μεταξύ ΕΕ-ΗΠΑ. Αρχές όπως ο Ιρλανδός Επίτροπος έχουν μέχρι στιγμής υπονομεύσει την επιτυχία του ΓΚΠΔ απλά με το να μην εξετάζουν καταγγελίες. Το Δικαστήριο είπε σαφώς στις Αρχές να προχωρήσουν και να επιβάλλουν τον νόμο.»

Οι τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιούνται από το Facebook και Αμερικανικές εταιρείες οι οποίες υπάγονται σε Αμερικανική επιτήρηση

Το Δικαστήριο συμμερίστηκε επίσης την άποψη του κ. Schrems ότι σε πρώτο στάδιο οι εταιρείες της ΕΕ και οι παραλήπτες δεδομένων εκτός ΕΕ πρέπει να επανεξετάσουν τη νομοθεσία στην αντίστοιχη τρίτη χώρα. Μόνο εάν δεν υπάρχει αντιφατικός νόμος μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες.

Ως δεύτερο επίπεδο προστασίας, η σχετική Αρχή Προστασίας Δεδομένων πρέπει να χρησιμοποιήσει την «ρήτρα έκτακτης ανάγκης» που περιέχεται στις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες (Άρθρο 4 της Απόφασης για τις Τυποποιημένες Συμβατικές Ρήτρες). Σε περιπτώσεις νόμων των ΗΠΑ περί επιτήρησης που παραβιάζουν τις αρχές προστασίας δεδομένων της ΕΕ, οι εταιρείες δεν έλαβαν δράση.

Ο Ιρλανδός Επίτροπος αντιμάχεται αυτή την ιδέα από το 2016 με τον ψευδή ισχυρισμό ότι είχε διακριτική ευχέρεια να μην κάνει τίποτα ενόψει της μαζικής επιτήρησης από ξένες δυνάμεις. Συνοπτικά, αυτό σημαίνει ότι το Facebook δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί τις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες για μεταφορές δεδομένων μεταξύ ΕΕ-ΗΠΑ και εάν αυτές συνεχίσουν να παραβιάζουν το νόμο, ο Επίτροπος πρέπει να αναλάβει επείγουσα δράση – σε αντίθεση με κάποιους ισχυρισμούς στις πρώτες αντιδράσεις στην απόφαση.

Schrems: «Η απόφαση καθιστά σαφές ότι οι εταιρείες δεν μπορούν απλώς να υπογράφουν τις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες, αλλά πρέπει επίσης να ελέγχουν εάν αυτές μπορούν να τηρηθούν στην πράξη. Σε περιπτώσεις όπως το Facebook, όπου δεν γινόταν ο σχετικός έλεγχος, ο Επίτροπος είχε τη λύση για αυτήν την υπόθεση στα χέρια του όλον αυτόν τον καιρό. Θα μπορούσε να δώσει εντολή στο Facebook να σταματήσει τις μεταφορές χρόνια πριν. Στην καταγγελία μας, ζητήσαμε να εκδώσει μια ειδοποίηση απαγόρευσης με εύλογη περίοδο εφαρμογής ώστε να επιτρέψει στο Facebook να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. Αντ’ αυτού, στράφηκε στο ΔΕΕ για να ακυρώσει τις τυποποιημένες συμβατικές ρήτρες, οι οποίες είναι έγκυρες. Είναι σαν να ουρλιάζεις για να καλέσεις την Ευρωπαϊκή πυροσβεστική υπηρεσία, επειδή απλά δεν θες να σβήσεις ένα κερί μόνος σου.»

Οι χρήστες πρέπει να ενωθούν. Ένας φοιτητής νομικής δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του

Το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση έχει συνεχιστεί για 7 χρόνια και ο Επίτροπος μόνο έχει δαπανήσει σχεδόν 3 εκατομμύρια ευρώ για να καταπολεμήσει την καταγγελία του κ. Schrems αντί να λάβει αποφασιστική δράση για την προστασία των δικαιωμάτων των Ευρωπαίων, δείχνει επίσης κάποια θεμελιώδη ελαττώματα στο σύστημα επιβολής του ΓΚΠΔ. Προς το παρόν, είναι αδύνατο για ένα μέσο άτομο να διασφαλίσει ότι τα δικαιώματα του βάσει του ΓΚΠΔ δεν είναι απλώς μια κενή υπόσχεση, αλλά αντίθετα γίνονται ένα κανονικό κομμάτι της ψηφιακής μας ζωής.

Schrems: «Ο Επίτροπος έχει επενδύσει 2,9 εκατ. ευρώ εναντίον μας – και στην ουσία έχασε. Δεν θέλω καν να μάθω πόσα εκατομμύρια ξόδεψε το Facebook σε αυτήν την υπόθεση. Οι οικονομικές επιπτώσεις αυτής της υπόθεσης θα αποφασιστούν τώρα από τα Ιρλανδικά Δικαστήρια. Σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, πρέπει να υπάρχει δωρεάν και γρήγορος χειρισμός της καταγγελίας ενός πολίτη. Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση, βρισκόμαστε στα δικαστήρια για 7 χρόνια με περισσότερες από 45.000 σελίδες υποβληθέντων εγγράφων. Ο μύθος ότι ένας φοιτητής νομικής μπορεί απλά να κάνει κάτι τέτοιο μόνος του είναι δυστυχώς λάθος.»

Οι “απαραίτητες” μεταφορές δεδομένων προς τις ΗΠΑ μπορούν να συνεχιστούν

Παρά την ακυρωτική εξουσία της απόφασης, οι απολύτως «απαραίτητες» μεταφορές δεδομένων μπορούν να συνεχίσουν να διεξάγονται σύμφωνα με το Άρθρο 49 του ΓΚΠΔ. Οποιαδήποτε κατάσταση όπου οι χρήστες θέλουν τα δεδομένα τους να μεταφέρονται στο εξωτερικό εξακολουθούν να είναι νόμιμες, καθώς αυτό μπορεί να βασίζεται στην ενημερωμένη συγκατάθεση του χρήστη, η οποία μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Ομοίως, ο νόμος επιτρέπει μεταφορές δεδομένων για ό, τι είναι «απαραίτητο» για την εκπλήρωση μιας σύμβασης. Αυτή είναι μια σταθερή βάση για τις περισσότερες νομικές συναλλαγές με τις ΗΠΑ. Με απλά λόγια: οι ΗΠΑ έχουν πλέον επανέλθει στην «κανονική» κατάσταση που έχει η ΕΕ με τις περισσότερες άλλες τρίτες χώρες, αλλά έχασε την ειδική της πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ λόγω της επιτήρησης από τις ΗΠΑ.

Schrems: «Το Δικαστήριο υπογράμμισε ρητά ότι η ακύρωση της Privacy Shield δεν θα δημιουργήσει «νομικό κενό» καθώς απολύτως απαραίτητες μεταφορές δεδομένων θα μπορούν να συνεχίσουν να πραγματοποιούνται. Οι ΗΠΑ τώρα απλώς επανατοποθετούνται στη θέση μιας μέσης χώρας χωρίς ειδική πρόσβαση σε δεδομένα της ΕΕ.»

Το ιστορικό της υπόθεσης

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να δούμε πώς φτάσαμε στη σημερινή απόφαση.

Το πρόβλημα: Το νομικό πλαίσιο παρακολούθησης των ΗΠΑ

Το 2013 ο Edward Snowden δημοσιοποίησε ότι οι Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα Ευρωπαίων πολιτών μέσω προγραμμάτων παρακολούθησης, όπως το PRISM και το Upstream. Μάλιστα, το νομικό πλαίσιο των ΗΠΑ επέτρεπε την πρόσβαση αυτή και την παρακολούθηση, κυρίως μέσω ενός νόμου που είναι γνωστός ως Foreign Intelligence Services Act (FISA) 702.

Ο FISA 702 ψηφίστηκε το 2008. Ταυτόχρονα, μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (Apple, Microsoft, Facebook, Google, Yahoo) άρχισαν να συλλέγουν ολοένα και περισσότερα δεδομένα για χρήστες. Η συλλογή προσωπικών δεδομένων τόσο από τις Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες όσο και από τις αμερικανικές εταιρείες δημιούργησε μεγάλα προβλήματα για την ιδιωτικότητα των Ευρωπαίων πολιτών.

Τα έγγραφα που δημοσίευσε ο Edward Snowden αποκάλυψαν τη διαβίβαση προσωπικών δεδομένων στην κυβέρνηση των ΗΠΑ από τις ανωτέρω εταιρείες.

Ο GDPR και το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή στην ΕΕ

Στον αντίποδα, στην ΕΕ το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή κατέχει πρωτεύοντα ρόλο και αναγνωρίζεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) βασίζεται στην αντίληψη της ελεύθερης διακίνησης προσωπικών δεδομένων, αλλά μόνο σε ένα πλαίσιο που σέβεται την ιδιωτικότητα των χρηστών.

Αν τα προσωπικά δεδομένα των Ευρωπαίων πολιτών προστατεύονταν μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μπορούσαν να διαβιβαστούν και να διακινηθούν εκτός ΕΕ χωρίς περιορισμούς, τότε το υψηλό επίπεδο προστασίας θα καταστρατηγούνταν πολύ εύκολα.

Υπόθεση “Schrems I”

Μετά τις αποκαλύψεις του Snowden, ο Maximilian Schrems, Αυστριακός τότε φοιτητής νομικής, υπέβαλε καταγγελία κατά της Facebook Ireland Ltd ενώπιον της Ιρλανδικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων. Ισχυρίστηκε ότι τα δεδομένα του δεν έπρεπε να αποστέλλονται από την Facebook Ireland ltd στην Facebook Inc. (την αμερικανική μαμά εταιρεία), καθώς η τελευταία υποχρεούται να δίνει πρόσβαση στις Αμερικανικές Μυστικές Υπηρεσίες, σύμφωνα με την απόφαση Safe Harbor μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.

Η υπόθεση έφτασε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο στις 6 Οκτωβρίου 2015 εξέδωσε μία ρηξικέλευθη απόφαση, κρίνοντας την απόφαση Safe Harbor άκυρη. Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι μία τρίτη χώρα, όπως οι ΗΠΑ, πρέπει να προσφέρει ένα “ουσιωδώς ισοδύναμο” επίπεδο προστασίας με αυτό της ΕΕ.

Υπόθεση “Schrems II”

Μετά την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ, ο Schrems ενημερώθηκε από την Ιρλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων ότι η Facebook δε βασιζόταν στη συμφωνία “Safe Harbor” για τη διαβίβαση των δεδομένων του στις ΗΠΑ, αλλά στις λεγόμενες “Τυποποιημένες Συμβατικές Ρήτρες”.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο Schrems υπέβαλε νέα καταγγελία, η οποία περιλαμβάνει τις Τυποποιημένες Συμβατικές Ρήτρες και κάθε άλλη πιθανή νομική βάση για τη μεταφορά δεδομένων, στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί η Facebook.

Ο Schrems ισχυρίστηκε ότι η Ιρλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων θα έπρεπε να διακόψει τις μεταφορές με βάση το άρθρο 4 των Τυποποιημένων Συμβατικών Ρητρών, δεδομένης της παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων των χρηστών.

Η Ιρλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων, αντί να εκδώσει σχετική απόφαση, στράφηκε νομικά κατά της Facebook Ireland Ltd και του Maximilian Schrems.

Η υπόθεση έφτασε ξανά ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εξέδωσε απόφαση σήμερα, 16 Ιουλίου 2020.