Στην πρώτη επίσημη προθεσμία που έθεσε ο Κανονισμός για την Τεχνητή Νοημοσύνη, (AI ACT) ζητούσε από τα κράτη μέλη να διορίσουν μία οι περισσότερες αρχές σύμφωνα με το άρθρο 77 για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων από παραβιάσεις συστημάτων υψηλού ρίσκου μέχρι και τις 2 Νοεμβρίου 2024.

Σήμερα, 2 Μαΐου 2025, έξι μήνες μετά την παρέλευση της προθεσμίας, 25 από τις 27 Ευρωπαϊκές χώρες (2), έχουν διορίσει συνολικά 210 αρχές, ένας αριθμός που μοιάζει συγκλονιστικός και συνάμα περνά ένα ηχηρό μήνυμα για το πόσο το ζήτημα των θεμελιωδών δικαιωμάτων αφορά τις χώρες αυτές. Αντικατοπτρίζει όμως την πραγματικότητα; Με την παρούσα σύντομη μελέτη θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις στα εξής ερωτήματα:

– Σε τι αποσκοπεί το άρθρο 77 του Κανονισμού για την ΤΝ;
– Ποιες αρχές διορίστηκαν από τα κράτη μέλη μέχρι και σήμερα;
– Ποιες αρμοδιότητες δίνει πραγματικά ο Κανονισμός για την ΤΝ στις ρυθμιστικές αυτές αρχές αλλά και ποιες υποχρεώσεις απορρέουν από το άρθρο 78 του Κανονισμού της ΤΝ για την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών;
– Ποιες είναι οι τέσσερις εθνικές αρχές που έχουν αναλάβει αυτό τον ρόλο, ποιες είναι οι υφιστάμενες και ποιες οι νέες εξουσίες τους σύμφωνα με τον Κανονισμό για την ΤΝ;

Μέσα από ένα case study, η Διευθύντρια Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Τεχνητής Νοημοσύνης της Homo Digitalis, Λαμπρινή Γυφτοκώστα, προσπαθεί να δει πως θα συνεργαστούν αυτές οι αρχές, θέτοντας ταυτόχρονα και κάποια ερωτήματα που σίγουρα θα μας απασχολήσουν σε βάθος χρόνου.

Μπορείτε να διαβάσετε τη μελέτη μας εδώ.

Σήμερα, 11 Απριλίου 2025, η Homo Digitalis δημοσιεύει την τέταρτη μελέτη της για τις διατάξεις του Κανονισμού  2024/1689 για την τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ), ευρέως γνωστού ως AI Act.

Στο επίκεντρο της μελέτης αυτής βρίσκονται το δικαίωμα στην επεξήγηση και το δικαίωμα του υποκειμένου να μην υπόκειται σε αυτοματοποιημένη λήψη απόφασης.

Συγκεκριμένα, η χρήση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης για τη λήψη αυτοματοποιημένων αποφάσεων επεκτείνεται συνεχώς τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, με σημαντικές επιπτώσεις για τα πρόσωπα που υπόκεινται σε αυτές

Επομένως, η παρούσα μελέτη εξετάζει τα μέσα έννομης προστασίας που διαθέτουν τα πρόσωπα που θίγονται από αποφάσεις που λαμβάνονται με τη χρήση ΤΝ. Η ανάλυση επικεντρώνεται στο δικαίωμα επεξήγησης της ατομικής λήψης απόφασης που προβλέπεται στο άρθρο 86 του Κανονισμού 2024/1689. Επειδή όμως η προστασία των θιγόμενων προσώπων δεν περιορίζεται αποκλειστικά στις εν λόγω διατάξεις, η ανάλυση εκτείνεται στο δικαίωμα αμφισβήτησης της ατομικής λήψης απόφασης που -υπό κατάλληλη ερμηνεία- ερείδεται στο άρθρο 22 του Κανονισμού 2016/679, γνωστού ως GDPR / ΓΚΠΔ.

H συγγραφική ομάδα της Μελέτης αποτελείται από δύο έξοχους νομικούς και μέλη – εθελοντές της Homo Digitalis τις (κατά αλφαβητική σειρά) Μαρία-Ευαγγελία Κωνσταντοπούλου και Στρατηγία-Δανάη Σκεύη.

Μπορείτε να διαβάστε την 4^η μελέτη μας εδώ.

Θυμίζουμε ότι έχουμε δημοσιεύσει άλλες 3 μελέτες για τον Κανονισμό 2024/1689 και τη μεταφορά του στην ελληνική έννομη τάξη, τον Οκτώβριο (εκτίμηση αντικτύπου στα θεμελιώδη δικαιώματα), Νοέμβριο (διακυβέρνηση της ΤΝ και αρμόδιες αρχές εποπτείας) και Δεκέμβριο (απαγορευμένες πρακτικές) του 2024, αντίστοιχα.

Η εντατική αυτή προσπάθεια στοχεύει να συμβάλουμε εποικοδομητικά στο δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα αλλά και σε επίπεδο ΕΕ στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης, ενώ αποτελεί αποτέλεσμα της σημαντικής στήριξης του European Artificial Intelligence & Society Fund.